Iets niet gevonden? Doorzoek deze site met Google.
|
|
|
Mail je suggesties, op- en/of aanmerkingen m.b.t. deze website
naar de webmaster.
|
|
Hosting:
Webdesign:
© 2005 Infonity
|
Wederom een verslag van Michel. Op 5 oktober 2004 verstuurd.
Hier is weer een berichtje, dit keer vanuit een schokkend Portugal, maar dat zal
ik zo wel uitleggen.
We hebben een paar dagen in São Martinho do Porto voor anker gelegen. Mooie
baai, hele hoge prachtige rode rotswanden en geen andere zeilschepen vanwege
beperkte diepgang, maar wat wel opviel was de vaak voorkomende mist.
In dit plaatsje is weinig toerisme. Het mooie van het weinige toerisme is dat
de bevolking nog ouderwets leeft. Dus ze leven met het motto, doe maar gewoon, dan
doe je al gek genoeg. Vriendelijk volk by the way.
Na een paar dagen genieten, hoorde wij ineens Nederlands naast ons en na 5
min. weer, en weer Nederlands. Was dit mooie paradijs in eens door het
niet-zeilende Nederlandse volk ontdekt? Laat het niet waar zijn! Hoog tijd om te
verkassen, het wordt te heet onder onze inmiddels bruine voetjes van al die
Dutchies. Begrijp me niet verkeerd, af en toe Nederlanders tegenkomen op vakantie
vind ik prima, maar het moet niet te gek worden! Helaas waren de weergoden niet
met ons. Er was namelijk te veel mist, dus maar nog een dagje wachten.
Toen gebeurde het! Tijdens het lezen van een boek, hoorde ik een heel hard geluid,
het leek de tweede wereld oorlog wel! Maar het was de misthoorn.
Naast dit geluid kwam ik nog 2 geluiden tegen met een functie, waar ik het
bestaan nog niet van wist. Er is dus een misthoorn (die afgaat bij te dichte
mist), een hoorn die afgaat bij te hoge golven, oceaandeining en een ingangshoorn
bij het naderen van een ingang van een haven.
De volgende dag zijn we vertrokken en de weergoden gaven ons dit keer wel
toestemming om aan ons vertrek een vervolg te geven. Ja vertrekken, maar dan houdt
het wel op ja(potvol piep...god.piep.). Er stond écht geen wind, dus zijn wij na een
tijdje maar gaan motoren. Tijdens het motoren richting Peniche zijn we langs de
Berlenga- eilanden gekomen. In Peniche, een vissersplaatje hebben wij Fortaleza bezocht
uit de 16e eeuw. Dit fort is bekend omdat tijdens de dictatuur van António Salazar
dit fort als gevangenis was gebruikt en vanwege de ontsnapping in 1960 van communistenleider
Alvaro Cunhal.
In Peniche zijn we in contact gekomen met een buurman uit het grote land ten oosten van
ons (Duitser) die Noordwaarts gaat(rare jongens die Duitsers zou Obelix hebben gezegd).
Wat bleek nou, hij had zijn mast gebroken met windkracht 7 in de shipping- lane.
Hij moest 2,5 maand wachten op zijn nieuwe mast, dat was de reden dat hij zo laat
noordwaarts zou gaan! Laten we maar vast gaan duimen dat wij geen materiaalschade krijgen.
Na 2 dagen zijn we doorgevaren naar Cascais, een voorstad van Lisboa. Op weg hier
naar toe zijn we langs een vuurtoren boven een imposante gigantische 140 meter hoge klif
gevaren(Cabo do Roca). Deze klif geeft het meest westelijke punt op het Europese vasteland
aan. De hele dag bleef het windstil of het woei uit het zuiden, ja leuk hoor, daar moeten
we juist naar toe. Je leest zelfs dat wind uit het zuiden zeldzaam is, ja hoor dat hebben
wij weer! Ach er zijn ergere dingen op de wereld zoals uhhhh je mast breken?
We zijn in de nacht aangekomen in Cascais. Dat was pas werken geblazen, ontwijken van
verlichte - en onverlichte vissersstaken, boeien, haveningang en boten. We werden
begeleid & bijgelicht(ach wat romantisch..mja) door het natuurschone gebeuren, volle
maan met een heldere nacht vol met een sterren. Wat is dat kicken zeg, puur op oor en
zover het kan je oog een haven binnenlopen.
De volgende dag zijn we het stadje in gegaan. Wat meteen opviel in deze voorstad, was
het contrast tussen Peniche(vissersdorp & 30 mijl
Noordelijker) t.o.v Cascais(rijke mensen, dure auto's, mucho grote jachten, mucho mucho
grande marinha en totaal nada, niks noppus sfeerro).
Ohja, weer dolfijnen gezien, maar weer wouden ze niet spelen, rotbeesten!
Maar ik moet zeggen dat elke keer dat ik ze zie, ik weer een gat in de lucht spring, het
is en blijft bijzonder!
De volgende nacht hebben we geankerd in de baai van Cascais. Andere zeilboten hadden dat
idee ook, zo'n 30 andere jachten lagen daar ook voor anker. Misschien hadden ze ook als
reden dat het jachthavengeld belachelijk hoog is van die Marinha. Je zag vele boten eerst
de jachthaven ingaan en daarna na het horen van de liggeldbedragen, besloten ze te
verkassen. Wat hier weer grappig was, was dat 7 van de 28 boten Nederlandse jachten waren!
Hoe bedoel je in Portugal een Nederlandse kolonie stichten?
Vervolgens zijn we naar Lisboa gevaren(1 oktober). Hier begonnen we weer met windkracht 1,
ach het begint te wennen, maar daarna effekes 11 knopen geknald Jahoe! Ook onder Ponte 25
de Abril gevaren(het lijkt op die gigantische rode brug in San Franscisco) en zijn we
langs Cristo Rei gevaren(een gigantisch beeld, geïnspireerd & sprekend lijkend op Cristo
Redentor , het Christusbeeld dat met open armen staat op de berg Corcovado uitkijkend over
de baai van Rio de Janeiro).
Toen we richting de jachthaven voeren, kwamen één van de vijf Nederlandse onderzeeërs
tegen die Nederland nog heeft.
Op naar de jachthaven, we konden uit meerdere kiezen. Maarten had een jachthaven uitgezocht
met een diepgang van 1.5 meter. Even een zijspoor. Ik weet dat je bij het Wad bijvoorbeeld
met een catamaran een zandbank kan opcrossen en dan kan wachten op laag water zodat je
droog valt op een zandbank. Maar ik had je voor gek verklaard dat ooit te doen in een
jachthaven. Niks blijkt minder waar! Het blijkt dat je in de jachthaven waar we nu liggen
droog vallen bij laag water, dus de catamaran ligt dus tot een deel van zijn bananen in de
smurrieburrie! Dus dit is de reden dat ik in het begin begon met een schokkend Portugal,
het laag water, hoog water, branding in de jachthaven en stroming zorgen ervoor dat ik
hier niet echt relaxed een stukie zit te schrijven. Maar alles over voor het
thuisfront(haha).
Wat ook uniek is van deze jachthaven is, dat een zwerver bedoeld of onbedoeld de wacht
houdt met zijn hondjes. Maarten kan het beamen, omdat hij net is aangevallen en gebeten
is door een van deze keffertjes. Maar Maarten heeft zich net even teruggetrokken om zich
te beraden hoe hij het kan winnen van de keffertjes. Je mag toch wel als bezoeker van
een jachthaven het terrein verlaten waar je liggeld voor betaalt? Later is hij alsnog
langs de keffertjes gekomen door middel van, de aanval met een autoband is en blijft
de beste verdediging.
Nou, ik ga effe afronden, ik vind dat het wel weer welletjes is voor vandaag.
Ik wil graag afsluiten met dat Lisboa in het oude centrum(buurt Alfama) met zijn
kleine hoge klinkers bezaaide steegjes tegen een berg gebouwd, machtig mooi is
om doorheen te lopen en dat ik pas daar het echte oude Lisboa kan proeven.
|
Terug naar het overzicht
|
|
